दान

‘संसारमा दानभन्दा ठूलो पुण्य अरु केही छैन, आउनुहोस् यस शुभ कार्यमा
सकेजति दान गर्नुहोस् ।’ कथावाचकले कथा सुनिरहेका भक्तजनहरुलाई लक्षित
गर्दै भने ।
लक्ष्मीनारायण मन्दिरको प्राङ्गणमा आयोजित सप्ताह महायज्ञमा मन खोलेर
दाताहरूले दान गरिरहेका थिए । दाताहरुलाई प्रमुख कथावाचक पण्डितजीबाट
दानको रकम अनुसार दोसल्ला, रामनामी र खादा ओढाएर सम्मान गर्ने कार्य
पनि बीचबीचमा चली नै रहेको थियो ।
‘हजुरसँग पनि हामीले ठूलो आशा गरेका छौँ ।’
‘दिएर बिर्सनु दान हो’ भन्ने पण्डितजीको प्रवचन गम्भीर भएर सुनिरहेका
सतानन्दलाई महायज्ञ आयोजक समितिका अध्यक्षले सहयोगको आशा गर्दै
भने । एक लाख दान गर्ने दातालाई दोसल्ला ओढाएर गुरुबाट सम्मान गरिने र
शिलालेखमा नामसमेत लेखिने कुरा उनले बताए ।
‘सकेको गरौँला ।’ उनले अध्यक्षलाई आश्वस्त पारे ।
केहीबरेपछि दान दाताहरुलाई सम्मान गर्ने कार्यक्रम सुरु भयो । उद्घोषकले
एक लाख र एक लाखभन्दा माथि दान दिने दाताहरुलाई सम्मानका लागि
मञ्चमा बोलाए । उनान्सय हजार नौ सय उनान्सय रुपैयाँ दान गर्ने सतानन्दको
नाम भने पढेर मात्रै सुनाए ।
‘तिमी त बुिद्ध नभएका रहेछौ, एक रुपैयाँ थपेको भए सम्मान पाउँथ्यौ ।’
मञ्चबाट उत्रिएका उनका साथी दयानन्दले आपूmले ओढेको दोसल्ला मिलाउँदै
सतानन्दलाई भने ।
‘मैले दान गरेँ ।’ सतानन्द मुस्कुराए ।